Respect voor de gescheiden vader die met zijn kinderen op vakantie was. Respect voor de gescheiden moeder die met haar kind kamperen ging. 

Deze zomervakantie trok ik met de buscamper van camping naar camping. Er is altijd genoeg te zien op een camping. Deze zomer viel mijn oog op de tent naast ons. De haringen stonden nogal los in de grond. Een beetje wind zou ze lostrekken. ‘Wie zet er nu zo de tent op?’, dacht ik bij mezelf. Totdat ik kennismaakte met de buren: moeder en zoon. Samen op vakantie. Vader en ex-partner was er dit jaar voor het eerst niet meer bij.
’s Avonds laat brak er ruzie uit. Het spijt me – maar tent en camper laten geluid makkelijk door – en ik kon alles verstaan. Zoonlief was uit geweest en had niets van zich laten horen. Moederlief des te meer en had een tiental berichtjes gestuurd. Nu waren ze boos op elkaar.
Op vakantie zonder partner die de tent strak zet. Op vakantie zonder pa die ma geruststelt dat je heus niet in zeven sloten tegelijk loopt… Respect voor haar, respect voor hem.

Op een volgende camping checken we tegelijk in met een andere camper. Die wordt bewoond door een vader, drie kinderen en een hond. Moeder en ex-partner is er nog niet bij. Hij doet de eerste twee weken en keert dan huiswaarts. Zij arriveert dan en doet de laatste twee weken.  En de kids – ja die zijn heerlijk vier wekenlang op vakantie!

Ik heb respect voor al die vaders en moeders die er het beste van maakten deze zomer. Ik heb bewondering voor al die vaders en moeders die wel ex-partners werden, maar geen ex-ouders. Die er ondanks alles toch samen uitkwamen met vakantieplannen en planning. Die hun kinderen een plezierige vakantie bezorgden na een jaar vol echtscheidingssores.

Op die ene ruzie na, zag ik heel veel momenten van geluk en plezier. En dat is jullie van harte gegund!

Arie de Winter.