Het aansteken van een kaars blijft magisch. Zodra tijdens de afscheidsbijeenkomst een kaars brandt ontstaat er een gevoel van verbinding. Met elkaar. En met een hogere wereld.

Het aansteken van een kaars markeert het begin van de samenkomst. Of het begin van een belangrijk onderdeel van de bijeenkomst. Alles wat gezegd en gedaan wordt rond het kaarslicht is heilig en betekenisvol.
Het kwetsbaar, maar dapper flakkerend vlammetje verspreidt in haar gloed hoop, warmte en licht. En dat doet je goed tijdens een afscheid.

Bij de voorbereiding van een afscheidsbijeenkomst besteed ik veel aandacht aan de vraag: ‘Wat doen we met de kaars?’
Want het is belangrijk dat een familie de voor haar goede keuzes maakt rond het branden van een kaars.

Eén van de vragen is: ‘Staat de kaars al te branden voor we de ruimte betreden of steken we haar tijdens de bijeenkomst aan?’
Een reeds brandende kaars symboliseert dat God – of: de liefde; de hoop – ons altijd vooruitgaat in het leven en ons ook nu verwelkomt.
Het zelf aansteken tijdens de bijeenkomst geeft weer op een andere manier betekenis. Voor diegene die de kaars aansteekt is het fijn om iets te kunnen doen op een bijeenkomst waarin verder veel draait om woorden en verbeelding, luisteren en zitten.

Meestal zijn het de kinderen of kleinkinderen die de kaars aansteken. Soms is dat alleen de Paaskaars, maar vaak zijn het meerdere kaarsen of waxinelichtjes. Het aantal wordt dan bepaald door het aantal kinderen of kleinkinderen. Voor elk is er één. Al deze lichtjes worden dan aangestoken via het vlammetje van de Paaskaars die als bron van hoop en licht fungeert. Daar put je de energie.

De ene keer is het aansteken van de kaarsen al zo veelzeggend dat het in stilte gebeurt, maar op andere momenten omlijst ik het met een gedicht of tekst naar keuze van de familie. Ik reik hen daarvoor verschillende voorbeelden aan.
Laatst las de ene kleinzoon de volgende tekst bij het afscheid van zijn oma voor terwijl de andere kleinzoon de kaars aanstak. Het was een intens en krachtig ritueel.

We steken een kaars aan,
een klein vuur,
als teken van warmte
die jij verspreidde.

Licht van je liefde,
licht van je lachen,
licht van je zorgen,
licht van je zingen,
licht van je werken,
licht van je wensen,
licht van je dromen,
licht van je denken,
licht van je leven.

Jouw leven met ons.

Moge jouw licht
ons blijven verlichten.
Het eeuwige licht verlichte jou.
Zo zal licht ons blijven verbinden,
en ons troosten in donker en kou.

Arie de Winter.

Foto: ‘Styled funeral shoot fort Nigtevecht’ door Chantal Greeven vormgeving en Fotograaf Freya Elders