Een rondje achtbaan betekent heen en weer geslingerd worden. Let op: een linkse bocht!

Nog voor je klaar zit voor de volgende bocht naar rechts – is die bocht al geweest en duik je met een ijzingwekkend vaart naar beneden. Eigenlijk kun je de rit die je lichaam maakt, met je gedachten en je gevoel niet bijhouden, want het gaat te snel. In een pretpark is zoiets leuk om mee te maken. Of niet natuurlijk, maar dan geldt: je bent zelf ingestapt voor de rit!

Buiten het pretpark kom je soms ook in een achtbaan terecht. Meestal kies je er niet voor, maar brengt het leven je er. Een gewone dag wordt ineens een moment om nooit te vergeten en krijgt een breuklijn. Tussen gezond en ziekte. Tussen samen en alleen. Tussen geluk en verdriet. Meestal vergeet je moment van de breuklijn nooit meer. De arts zei: ‘Ik heb slecht nieuws’. De telefoon ging en iemand vertelde je: ‘Ze leeft niet meer’. Hij stond voor je en gaf toe: ‘Ik wil niet meer’.

Op dat moment start de rit. Van heen en weer geslingerd worden tussen hoop en angst. Het ene moment is er een intens gevoel van geluk en dan volgt er weer verdriet. Je bent dankbaar voor alles wat je had en hebt en bent bezorgd voor alles wat je dreigt kwijt te raken. Het is er allemaal. Tegelijkertijd zelfs. Je beseft: ’Ik zit in een emotionele rollercoaster’.

Verliesbegeleiding kan niet altijd de achtbaan stopzetten. Maar helpt je wel om houvast te vinden tijdens de achtbaanrit. Eén van de verliestaken is het omgaan met een warboel aan gevoelens. Praten over wat je ervaart tijdens de rit brengt ordening. Dan ga je herkennen wat je voelt. Dan kun je hoofd- of buikpijn duiden en krijgen stress en vermoeidheid een gezicht. In de achtbaan weet je niet wat je overkomt. Dit terrein van het leven kende je – hopelijk – nog niet. Omdat alles zo snel gaat moet je het navertellen, en nog eens en nog eens.
Als verliesbegeleider heb ik daarvoor het geduld en help ik je verder met vragen als: Welke gevoelens herken je bij jezelf? Welke herken je wel/niet bij overige familie of betrokkenen die in dezelfde achtbaanrit terecht zijn gekomen? Wie of wat helpt jou om dichtbij je gevoel te komen? Hoe uit jij je gevoel? Waarin zou je willen veranderen in het omgaan met gevoel?

Achtbaanritjes in het pretpark leveren meestal iets op. Een stoer verhaal achteraf. Een inzicht in hoe je jezelf schrap kunt zetten voor een bocht. Een wijze les om dit nooit weer te doen.

Emotionele rollercoasters leveren doorgaans ook iets op. Je komt te weten waar de angst in je schuilt. Wat hoop betekent. Wat je echt gelukkig maakt. Wat je pijn doet. Je stapt uit met een verlieservaring rijker. Nooit zul je deze rit vergeten.

Arie de Winter.